Dziecko z depresją? Nie lekceważ tego

Zaburzenia na tle depresyjnym zdradzają przede wszystkim uczniowie w okresie dorastania i młodzieńczego buntu. Co nie znaczy, że depresja nie może dopaść także młodszych dzieci. Statystyki są alarmujące. Według najnowszych badań już ponad milion polskich dzieci ma zaburzenia depresyjne. Ich powody mogą być różne. Podłożem problemów emocjonalnych może być zarówno dom, jak i szkoła.

Odrzuceni przez rówieśników
W przypadku szkoły największym problemem jest nieakceptacja ze strony rówieśników. Dziecko, które jest odrzucone przez grupę, zamyka się w sobie, traci zainteresowanie światem zewnętrznym, stara się tak funkcjonować, by być niewidzialne. Czasem, wręcz przeciwnie, robi wszystko, by takiej grupie się przypodobać — bywa, że w sposób dość drastyczny, np. próbuje używek lub daje się namówić do robienia rzeczy niebezpiecznych czy niezgodnych z prawem. Niestety, nawet wtedy, zamiast stać się częścią grupy, staje się kozłem ofiarnym.

Nadmierna senność lub agresja
Depresja u dziecka może objawiać się na wiele sposobów, analogicznych do symptomów występujących u osób dorosłych. Są to lęki, problemy w szkole, objawy psychosomatyczne (bóle brzucha, głowy, duszności, przyspieszone bicie serca), niechęć do zabawy i aktywności, która kiedyś sprawiała przyjemność. Dzieci , które do tej pory miały sporo zainteresowań i poświęcały im sporą część wolnego czasu, nagle tracą zainteresowanie, stają się apatyczne, potrafią całymi dniami siedzieć w swoim pokoju. Nastolatki z depresją sporą część dnia spędzają też na spaniu. Rodzice często wiążą tę senność i niechęć do robienia czegokolwiek z lenistwem, tymczasem sen jest formą obronną przed całym światem.
Niektóre dzieci reagują też agresją na wszelkie próby skłonienia ich do jakiejkolwiek aktywności. Dotychczas spokojne i opanowane nastolatki stają się wybuchowe, agresywne, nie potrafią rozmawiać spokojnie, tylko każdą rozmowę kończą krzykiem. Może to być po prostu burza hormonów i nastoletni bunt, ale równie dobrze takie zachowanie może świadczyć o stanie depresyjnym.

Pomóż dziecku — to samo nie przejdzie
Jeśli podejrzewamy u dziecka zaburzenia depresyjne czy inne problemy emocjonalne, najgorsze, co możemy zrobić to czekanie aż sama przejdzie, zmuszanie do chodzenia do szkoły, krzyki i awantury. Niektórzy rodzice mogą traktować problemy dziecka jak fanaberie. Tymczasem coś, co dla dorosłego wydaje się błahym problemem, dla kilkunastolatka może być życiowym koszmarem. Dzieci i młodzież nie są na tyle dojrzałe i stabilne emocjonalnie, by poradzić sobie z problemami na własną rękę. Konieczna jest konsultacja psychologiczna i być może dłuższa terapia połączona ze ścisłą współpracą z rodzicami.

Wyrośnie depresyjny dorosły
Trzeba również pamiętać, że dziecko z zaburzeniami depresyjnymi nie wyrośnie z tego. W najbardziej drastycznych przypadkach mogą pojawić się myśli samobójcze lub nawet próby targnięcia się na swoje życie. Zdecydowana większość nastolatków z nieleczonymi problemami emocjonalnymi wyrośnie natomiast na ludzi dorosłych, którzy w późniejszym życiu nie przełamią swoich problemów i nie będą potrafili funkcjonować w społeczeństwie.
abc

Główne objawy depresji u dziecka i nastolatka:
— smutek, przygnębienie, niemożność odczuwania radości („nic nie cieszy”)
— zmniejszenie zainteresowań (np. niechęć zajmowania się swoim hobby)
— zmniejszenie aktywności, apatia, spowolnienie, niechęć do działania
— problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność)
— zmniejszenie apetytu, spadek wagi ciała, suchość w ustach
— uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii
— lęk, uczucie wewnętrznego napięcia, „niepokój w środku”
— trudności w koncentracji i zapamiętywaniu, wrażenie niesprawności intelektualnej
— poczucie beznadziejności, niska samoocena
— dolegliwości bólowe (bóle głowy, brzucha, bóle w klatce piersiowej, nerwobóle)